Liniair

De kracht van de lijn

Een nieuwe variatie op de Play reeks met componenten uit de Healing codes serie.

Ik vraag me toch af of dit nou echt een nieuwe reeks is, of gewoon weer een onderdeel in een onderdeel. Wat maakt het ook eigenlijk uit. Waarom moet het perse bij een bepaalde categorie horen. De reden dat ik ben gaan categoriseren, is omdat ik zoveel had. Ik kon moeilijk iets terugvinden, wanneer ik iets zocht. Door het in een bepaalde serie te plaatsen, kan ik het terugvinden in een bepaald mapje.

Inmiddels is dat ook een beetje uit de hand gelopen. Als ik nu optel wat ik heb genummerd, kom ik op 423 kunstwerken uit. Moet je nagaan, dat ik nog lang niet alles heb gefotografeerd, genummerd en opgeslagen heb. Nou vind ik dat ook wel het minst leuke van het maken van mijn kunst. Als ik nu naast me kijk, ligt de tafel vol met nog meer tekeningen, die ik nog kan fotograferen en invoeren.

Het leukste vind ik het zetten van lijnen en vormen. Het maakt echt niet uit waar ik begin of wat ik neerzet. Een lijn kan een beperking zijn van een vorm, maar soms juist ook weer een bevrijding. Een lijn kan een opening zijn, een doorbreking van een patroon, voorbij regels en logica. En soms is het juist de uitlijning, die vanuit de perfectie een soort geruststellend effect heeft op mijn brein.

Letterlijk elk van mijn kunstwerken is uniek. Ik kan wel reeksen maken, waar ik tegelijkertijd aan werk. Soms probeer ik iets na te maken van wat ik eerder heb gemaakt. Wat ik ook doe, het lukt me niet. Juist als ik iets na probeer te maken, ontstaat er vaak een nieuwe serie. Weer een nieuwe reeks, die zich niet wil houden aan regels.

Zo is ook deze serie ontstaan. Ik zou een kunstwerkje maken, in dezelfde stijl die ik vorig jaar heb gemaakt in de Play serie. Maar hoe ik het ook wend of keer, ik vlieg steeds de bocht uit. Wel een leuke bijvangst, al zeg ik het zelf 😀