Het was weer een geslaagde dag. Deze keer mocht in exposeren met Paul van der Zee @snooigemaakt en Marcel de Graaf @making_art_together in Mare Nostrum voor de Kunstroute Alkmaar Noord-Koedijk. Het was wel even flink nadenken welke werken we wilden laten zien en hoe we het gingen presenteren. Uiteindelijk konden we met zijn drieën in de grote zaal en konden we heel wat laten zien.
Met nog 73 andere kunstenaars die meededen aan de kunstroute in en rondom de Mare Nostrum was het een waar spektakel van verschillende werken. Er werd geëxposeerd met schilderijen, tekeningen, drukwerk, weven, keramiek, muziek en vast nog veel meer wat ik ben vergeten. Met zo’n 200 bezoekers in de Mare Nostrum, was het weer een mooi succes. Wil je meer zien van Paul of van Marcel? Klik hieronder voor hun website.
2023 Serie 5 Abstracte klieder: Titel: “De tranen van de jeugdkliniek” Materiaal: Aryl, aquarel papier Afmeting: A3
Gisteren na mijn bezoek bij de jeugdkliniek, om samen met een aantal jongeren een stop motion filmpje te maken, was ik knetter overprikkeld en zat ik vol met moeilijke gevoelens. Boos, bang, verdrietig, onmacht, frustratie, interne strijd, leegte, overgevoeligheid. Het raasde door me heen. In plaats van terug te gaan naar de studio, besloot ik om meteen door te rijden naar huis en even bij te komen.
Dat bijkomen kan op 4 manieren: huilen, slapen/liggen, expressie (schrijven/tekenen) en/of bewegen, afhankelijk van hoe ver ik er in zit. Gister was het een cocktail van een half uur in bed voor me uit liggen staren, een half uurtje hardloop training, een half uurtje schrijven en er ontstond weer wat ruimte. Het heeft geen nut om te blijven hangen in ‘waarom voel ik me zo?’, wat op de een of andere manier altijd de eerst voorliggende vraag is en me in een negatieve spiraal tot de diepste diepten kan brengen. “Not today” dacht ik en volgde ik mijn impuls.
Ik greep wild alle kunst bij elkaar die ik heb gemaakt de afgelopen drie jaar en zou dan nu wel even beslissen wat ik ga exposeren. Maar dat ging helemaal niet. Verspreid over de keukentafel, de vloer, de banken en het aanrecht, lagen nu allemaal tekeningen waar ik iets over moest beslissen. Zover was mijn hoofd nog niet. Ik zat in een beslissingsparalysis. Ik kwam er pas achter nadat ik tot drie keer toe het zelfde cirkeltje had gelopen en steeds op het zelfde punt uit kwam: ik weet het niet.
Chaos & Creatie
Het leek me daarom makkelijker om aan iets nieuws te beginnen. Ik ben bezig met het uitwerken van een een idee, van een grote tekening van het Waagplein, die ik wil maken voor de expositie. Maar toen ik daar aan wilde beginnen voelde het zwaar. Mijn hoofd werkte nog niet en ik had er helemáál geen zin in. Toch maar niet dan.
De enorme onrust, de druk die ik voelde van mijn rijke innerlijke belevingswereld, moest wel een kant op, want zo zou ik niet kunnen gaan slapen. Het was ten slotte nog vroeg in de avond. Ik besloot toch even te gaan schilderen, zonder druk. Gewoon vrije expressie en alles er even laten zijn. Me laten verrassen door de beweging op het schilderij of de tekening. De beleving van de dualiteit van controle/invloed vs overgave en acceptatie. En flap flap flap ineens was ik weer 11 kunstwerkjes verder.
Nou zit ik dus met meer kunstwerkjes waar ik straks uit mag/kan kiezen, maar ik laat het gewoon lekker los. Het komt wel goed. Vandaag even rustig aan met dat hoofd van mij.
Tijdens de training NLP Practitioner die ik volgde in 2019, was ik eigenlijk al knetter burn out. Omdat ik de training heel erg leuk en interessant vond, wilde ik de informatie graag opzuigen. In de bijbehorende map zaten vellen met puntjes in plaats van lijntjes en tijdens de cursus zette ik streepjes, vakjes en rondjes. Doordat er al stipjes op het vel stonden, had ik aan het einde van de dag een gebalanceerd vel vol gemaakt. Tijdens het tekenen kon ik goed focussen op wat er gezegd wordt, en zodra er iets belangrijk was, schreef ik dat in een rondje of een vakje.
Sinds dien, doe ik dit met elke cursus. Hierdoor kan ik me veel beter concentreren en tegelijkertijd mijn beweging drang kwijt. Stil zitten is voor mijn onrustige ADHD lijf niet weggelegd en focussen is ook niet mijn sterkste kant. Door visuele afleiding te beperken, hoef ik minder prikkels uit de omgeving te incasseren. Dankzij het tekenen, kan ik mijn visuele focus kanaliseren naar 1 punt, daar waar de pen het papier raakt en hoef ik alleen nog op de woorden te letten.
Ik herinner mij dit ook van vroeger, dat ik altijd aan het doodelen was op school of vooral met andere dingen bezig was dan luisteren naar de les. Ik heb ook een periode veel mee geschreven toen ik op de SPH zat. De combinatie van het tekenen tijdens minder relevante informatie en iets opschrijven bij relevante informatie is voor mij een gouden combi geworden.
Tijdens een 2 daagse cursus Kinesiologie2020 Tijdens een congres over minder medicatie gebruik bij Pyschose
