22-5-2022, Dirkshorn
De zon scheen, de lucht was blauw. Een perfecte dag voor het evenement Kunst op Locatie, voormalig Kunstroute Harenkarspel. De folder met de adressen had ik thuis laten liggen, dus op de gok reed ik naar het centrum van Dirkshorn. Een grote blauwe vlag wapperde bij Brasserie de Kastanjeboom, waar ik vlakbij parkeerde.
In de grote hal achter de Brasserie, exposeerden vier personen. Als eerste exposeerde Greet van Veen. Naast haar beelden, exposeerde ze met abstracte schilderijen die mij een zachte indruk gaven. Mijn oog viel meteen op een rij uitgestalde schilderijen achterin de zaal. De donkergrijze en zwarte plaatjes vroegen er om nader bekeken te worden. Ik liep er naar toe en zag met hoeveel geduld en aandacht de schilderijen zijn gemaakt. De kunstenaar Wim Reijnders kwam aangelopen en vertelde hoe hij door middel van hele kleine krasjes op leisteen deze tekeningen maakt. Plaatjes van wilde dieren, met als duidelijke favoriet de panter. Tussen de beeldende kunst van de kras techniek, hingen ook schilderijen van acryl op leisteen.
Met de klok mee, liep ik langs de beelden van Anneke Froentjes. Ik heb persoonlijk niet zoveel met beelden, maar deze trok mijn aandacht:
Als laatste op deze locatie, liep ik naar de schilderijen van Ans Horeman. Ze had flink uitgepakt met sterke, maar gebalanceerde kleuren. Van abstracte schilderijen tot portretten en daar tussenin. In haar foto boek zaten foto’s van andere schilderijen, waaronder aquarel portretten.
Gelukkig lag er bij de deur een folder met de route, die ik mee mocht nemen. Ik kwam ten slotte speciaal naar de Kunstroute voor Ada Gootjes, dus het was wel handig om te weten waar ik heen moest. Op Google maps keek ik hoe ver het lopen was tot het einde van Stroet, dus ik besloot te gaan lopen. Onderweg kwam ik fietsers en wandelaars tegen, die met dezelfde missie op pad waren.
Ik liep een rondje rondom buurthuis ‘t Centrum, maar alles was dicht en donker. Gelukkig stond er een bord met pijlen naar links, dat de expositie verplaatst was naar de basisschool. In de basisschool waren werkstukken van de leerlingen te zien, die vol trots werden toegelicht door de docent, die daar les over geeft.
Twee lokalen waren gereserveerd voor de Schilderclub van Dirkshorn. De werken hingen een beetje door elkaar en niet per schilder gesorteerd, waardoor ik meteen een beetje het overzicht kwijt was. Vrijwel alle schilderijen waren gebaseerd op natuurfoto’s of plaatjes van de omgeving. Hoewel ik het heel erg knap vind, dat er mensen goed na kunnen schilderen, houd ik persoonlijk meer van expressieve en levindige kunst. Ik miste dan ook een beetje de originaliteit en een duidelijke eigen stijl. Twee schilderijen spraken mij het meeste aan: Lady in Red van Tiny Roozendaal en Sun Shadow van Nico Rotteveel.
Toen ik bij het huis van Ada Gootjes aan kwam, stond de koffie met wat lekkers al klaar. Zij exposeerde met haar schilderijen in haar atelier, tuin en de gehele begane grond in huis. Overal stonden of hingen schilderijen, die haar passie voor de natuur en dieren weerspiegelen. Het pronkstuk vind ik toch wel de zwaan.
Op 3 juli 2022 heb ik het genoegen om met Ada in buurthuis Loet 10 in Schagen te exposeren, namens de Schager kunstkring.
Aan de overkant van de weg hing ook een blauwe vlag. Via een paadje liep ik langs het huis, waar een vrouw bezig was met glas in lood kunstwerken te solderen.
Een bord stuurde me wat verder naar achter, de tuin in. Langs een aantal beelden liep ik door de groene tuin naar de blokhut, waar Herke Stiemer haar schilderijen van landschappen uit de buurt had hangen.
Ik liep weer terug richting het centrum van Dirkshorn en kwam de galerie van Peter IJsseldijk tegen. Hoewel duidelijk zijn liefde voor vrouw(en) te zien is, is het ook veel van het zelfde. In tegenstelling tot het enthousiaste praatje van Wim Reijnders, wilde Peter niets vertellen over zijn techniek en mocht ik geen foto’s of video’s maken. Een beetje teleurgesteld liep ik verder. Binnen hingen nog een aantal leuke schilderijen met felle kleuren, van Cornelius. Ik kon er niet echt meer van genieten en verliet het huis met een beetje een bittere nasmaak.
Als laatste liep ik door de tuin van Jacqueline Vochteloo, die even de tijd nam voor een praatje. Het project om geld in te zamelen voor Ukraïne, wat ze met de klas waar ze les aan geeft had gemaakt, was geslaagd. In de tuin stonden nog een aantal beelden van wie ik de naam ben vergeten te noteren. Deze vind ik het mooist:
Het was een fijne afsluiter van een prachtige dag, in een prachtige buurt. Zo was mijn eerste kunstroutebezoeker ervaring een groot succes. Ik kijk nu al uit naar over 3 jaar als de volgende Kunst op Locatie wordt georganiseerd. Kon jij er niet bij zijn dit keer, maar had je wel graag de kunstwerken gezien? Bekijk hier dan mijn video compilatie van een aantal locaties die ik bezocht.
Ps. mocht je de naam van de kunstenaar/kunstenares weten van het beeld op de laatste foto, laat mij dit dan even weten, zodat ik de credits kan noteren.